De stunt van Bavaria is de grootste formule 1 wagen ooit te creëren, van een schip! En dat werden wij. Er gaan nog wel wat afspraken aan vooraf en de telefoon rekening is nog nooit zo hoog geweest. Zoiets regel je niet even op een vrijdagmiddag.
Een aantal weken voor de city race lagen we in het Gat van de Vissen, hier hadden we afgesproken met de mensen van het reclame bureau Great. Janarie haalt ze met de speedboot uit Lage Zwaluwe, waar ze allemaal met de auto naar toe gekomen waren. Er worden veel dingen besproken en er zijn maten genomen, voor de bouw van Het Bavaria Formule 1 schip/auto. Wat ons opvalt is de manier waarop er met elkaar omgegaan wordt. Men heeft respect voor ieder zijn kennis en vakmanschap en daar wordt naar geluisterd, ook naar de schipper. En dat was voor ons bijzonder, omdat het daar vooral in de zeehavens wel eens aan mankeert.
Een paar weken later op 4 augustus, lossen we bij Bavaria in Lieshout. Hoe toevallig. Als we leeg zijn zien we nog wat mensen van Bavaria zwaaien die ons herkende (die ook aan boord waren in het Gat van de Vissen), ze hadden net nog een bespreking gehad op het kantoor. We hebben niet het gevoel dat de mensen van de losserij er iets van af weten, en wij laten het zo. Het moet tenslotte een verassing zijn. Wij gaan vast naar Den Bosch.
Hier gaat het allemaal gebeuren, de opbouw. Als er op maandag 7 augustus 3 vrachtwagens voor de deur staan, valt onze mond open van verbazing, er komt een complete spoiler uit, en nog veel meer. De mensen werken secuur en snel, na één dag werken zitten de achter spoiler en de witte zij skirts en de voorste spoiler er op, zodat we ’s avonds het schip nog rond gooien. De volgende ochtend kunnen ze beginnen aan de andere kant.
Als Janarie voorop komt ruikt hij een gasolie lucht in de machine kamer bij de generator, het blijkt een lekke retourleiding te zijn. Gelukkig hebben we een tweede generator, dus kan er doorgewerkt worden door de mensen die veel en dankbaar gebruik maken van onze stroom. Verder hebben we een vaar of route schema gemaakt. Met alle plaatsen met tijden waar we langs gaan komen op onze weg van Maastricht naar Rotterdam.
De derde dag breekt aan, Janarie gaat eerst naar Dordrecht om een nieuwe retour slang voor de generator te kopen. Gelukkig hadden ze die op voorraad liggen. Ook nog andere spullen gekocht waaronder een hand marifoon, want de intercom is onklaar gemaakt met de verbouwing voor de formule 1. En enige communicatie tussen stuurhut en voordek is wel gewenst. Als Janarie terug komt zijn de mannen om de banden op te hangen er ook. Ze vragen Janarie de oren van zijn hoofd. Ik ben weinig buiten te vinden, want we hebben een dochtertje van 3 maanden, en een dochter van 4 en een zoontje van 2 binnen zitten. Die kun je echt niet lang alleen laten. Het e
nige waar ik veel voor naar buiten ga zijn de foto’s. Ik heb aan het eind van de verbouwing bijna 400 foto’s genomen, gelukkig had ik al een digitale camera. Er komt een hoop volk kijken, waaronder een ambtenaar van de Diezekant oftewel een bootje van rijkswaterstaat. Hij wil weten of we er wel een vergunning voor hebben om hier voor de Brabant hallen zo te verbouwen. Dus hebben we nog maar eens met Henk van de Velde gebeld van Kantoor binnenvaart, want via hem liepen de rijkswaterstaat contacten. Als we ’s avonds visite krijgen moeten we die met het bootje van de wal halen.
Op donderdag wordt de laatste hand gelegd aan de Westropa. Ook worden de uithouders aan de zijkant af gemaakt, hiermee kunnen we dan aan stuurboord tegen de sluismuren liggen. Ook de 2 laatste banden komen er nog op. Wim Luttmen een spitsen spotter heeft ons gespot en maakt veel foto’s die ’s avonds al op het Kustvaart forum staan. Vandaag ook Jeroen van Welten en Marije van de Ende van reclame bureau Great langs geweest om nog van alles door te nemen. Ton de Vries van rijkswaterstaat komt ook langs voor gegevens om de vaarvergunning af te kunnen geven. De koffie is nog nooit zo hard gegaan. We blijven koffie zetten voor alle bouwers en iedereen die langs komt.
Om ons via het internet te kunnen volgen heeft Nefkens een tracking en tracing systeem met AI IP techniek bij ons aan boord geplaatst. ’s Avonds komt er familie kijken en neemt als ze weg gaan onze auto mee, deze kunnen we nu niet meer meenemen aan boord.
Vrijdag ochtend gaan we allebei naar de kapper, want in de belangstelling staan is niet zo erg, maar je moet er wel redelijk netjes bijlopen. ’s Middags komt er iemand van het geluid om de geluids installatie te plaatsen en de rook generatoren aan te sluiten. Dan komen de fotograaf, Inge van Bavaria en nog een fotograaf en de zus van Inge. Om 15:30 uur kunnen we eindelijk vertrekken. Eerst nog onder de laagste brug door, we hebben maar 10 cm over. Erg langzaam er voorzichtig onderdoor gevaren. Eerst nog een paar rondjes op de ertveldplas voor de pers gemaakt. Die varen met ons bootje ook wat in de rondte. Om kwart voor 5 
hebben ze genoeg materiaal en ik breng ze terug naar hun auto. Janarie vaart onder tussen nog wat rondjes tot ik terug ben. Daarna gaan we onze 1e sluis doen, Engelen. De sluis gaat ook goed wel spannend allemaal met een schip van bijna 12 meter breed. We laten de banden aan stuurboord nog even leeglopen, want dan kan Janarie mij beter zien. En de zij uithouders blijken 10 cm te smal te zijn waardoor de banden alsnog het eerst de muur raken. Maar na een paar sluizen raak je een beetje aan de breedte gewend en lieten we ze niet telkens leeglopen. 
Aangezien we nu de ruimte nodig hadden, moesten we nog even wachten op 1 binnenkomend schip. Om half 6 zijn we op de Maas. In sluis Lith komt er nog een vergunning aan boord, maar dan voor een ander rijkswaterstaat gebied. Overal zijn enthousiaste sluiswachters. Aan de camping van Heerewaarde lopen alle caravans leeg om even te kijken. Om half 11 aan Grave en we zijn een uur bezig geweest om vast te maken.
Zaterdag ochtend het is 6 uur als we losgooien, en dat ging een stuk makkelijker dan vastmaken dat kan ik je wel vertellen. Onderweg nog even de geluids installatie getest met muziek van Janarie. Voor wie Janarie een beetje kent weet dat er dan een flink pak herrie uit die kist komt. Helaas was dit van korte duur, want er kwam een vreemd luchtje uit de versterker, en toen deed hij niets meer. (Dat komt echt niet door mijn muziek keuze hoor, maar dat was de schuld van een enorm boze onweersbui die net al zijn water boven het schip uitstorte en daardoor is de versterker in rook opgegaan.) Dus in Stein nog een monteur aan boord gekomen. Het is een wonder hoe snel mensen op de stoep staan bij zón grote actie, om er voor te zorgen dat alles perfect verloopt. Bij de stuurboord voorband begon de ophanging te scheuren, dus hebben we geprobeerd daar wat 
aan te plakken. De banden zijn erg laag op gehangen zodat ze net boven het water uitkomen als we stil liggen. Maar als we varen pakken ze precies de boeg golf en die trekt de band een beetje onderwater. We waren bang dat de hele band zou afscheuren. Gelukkig bleek onze plakreparatie afdoende en ging de scheur niet verder.
Zondag ochtend vroeg op want er moet nog veel gebeuren. Ons speedbootje ligt onder de side skirts naast het schip en wordt zo mee gesleept. Maar een van de buizen waaraan de boot vast zit is afgebroken. Dus moet Janarie deze gaan vast lassen. De boot ligt ondertussen via een andere buis vast aan het midden boldertje. Om 7 uur staat de man van het geluid weer voor de deur met een nieuwe versterker. Dit keer gaan er plastic zakken omheen tegen de heftige regenbuien. Ook komen er nog twee jongens van Great om de uithouders te verbreden met 14 cm balken. Zodat we de banden in de sluizen gewoon vol kunnen laten zonder ze te beschadigen. We vertrekken om 08:45 uur uit Stein, want de afspraak is 
om 11 uur in Maastricht. Daar heeft Janarie de banden nog even schoongemaakt, het moet er natuurlijk wel gelikt uitzien voor de doop. Als de 12 liter fles Bavaria nog heel is gaan we er even mee op de foto. De doop is nog een heel gedoe, want er moet een hele constructie gemaakt worden, zodat de vrouw van de eigenaar van Bavaria het touwtje door kan knippen. Als de fles stuk is geslagen tegen de romp gaan we gelijk varen. Op weg naar onze 1e overnachting in Maasbracht.
Maandag ochtend hoeven we niet extra vroeg op, want iedereen moet ons wel kunnen zien varen, dus houden we een beetje kantoor tijden aan. Een fotograaf van Brandwacht en Meijer, het bedrijf wat de opbouw heeft gemaakt rijdt een poosje met ons mee om foto's te kunnen maken. Verder klopt de planning van onze route precies met die van het internet die we vorige week al hadden gemaakt. Aan Sambeek staat er nog een cameraman van Bavaria te filmen. Hij komt nog naar Cuijk maar dan houdt hij het voor gezien. Wij houden het ook voor gezien als we bij de sluis van Grave komen.
Het is op dinsdag erg slecht weer en dus staat er veel minder volk langs de kant als gisteren, dat is erg jammer. Janarie begint te begrijpen waarom mensen op het podium verslaafd raken aan publiek en applaus. Het is namelijk een enorme kick als de mensen langs de kant staan te juichen en te springen en hun duim omhoog houden. En graag wat spektakel willen zien in de vorm van veel rook en geluid. Nou dat kan, er wordt zelf zoveel rook verbruikt dat de vloeistof daarvoor nog onderweg bijgevuld moet worden. Wat onderweg ook nog moet gebeuren is een nieuwe UMTS kaart, want het werkte niet naar behoren. Dus bij een veerstoep iemand van Nefkens opgehaald met het bootje. Toen hij klaar was is hij door Janarie in de stromende regen weer terug gebracht naar zijn auto. Als we even na 4 uur in het gat van de Vissen aankomen moet Janarie eerst nog het een en ander repareren aan de side skirts, want ook die schepten aan de achterkant water. Dus dat moest met een flinke niet tang even omhoog gehaald worden. Na ongeveer een uurtje klungelen zit het allemaal weer vast. Als beloning glijdt Janarie van de 4 meter hoge autoband in het water om even lekker te zwemmen.
Om kwart over 7 gaan varen, als we een goed uur later langs Dordrecht varen staat er familie te zwaaien op het balkon. Om 10 uur zijn we aan de Brienennoord brug daar even een rondje gedaan, want het was nog net geen tijd om Rotterdam binnen te varen. Drie kwartier later zijn we dan vertrokken van de brug met een spido met pers aan boord en de RPA 10 een blus boot op weg naar de stad. Dus is er weer veel gefotografeerd en gefilmd. Vandaag rest ons niets dan een beetje heen en weer varen tussen de waal haven en de Willemsbrug. Maar op een gegeven moment roept Janarie mij van beneden, lichtelijk in paniek, want het bootje is los geslagen, de buis was gebroken. Ik ben met een 
hand marifoon en een jas het trappetje afgegaan om het bootje te redden. Krijg ik dat ding toch niet aan de praat. Drijf ik daar midden op de nieuwe maas, nee das lekker. Het touw wat was losgebroken zat flink om de schroef heen gedraaid. Gelukkig kwam er op dat moment geen zeevaart aan, want we zaten net voor de monding van de Eemhaven. Na wat geharrewar kreeg ik dan eindelijk de motor gestart. Na overleg over de marifoon besluiten we om het bootje in de Leuvehaven te leggen en niet meer onder de side skirt mee te nemen. Maar als ik in de Leuvehaven ben is mijn marifoon leeg en ontdek ik dat ik helemaal geen schoenen heb aangedaan. Ondertussen moet Janarie het schip/auto besturen met drie kinderen beneden. Maar goed de kleinste ligt nog in de box, en de oudste wilde dierentuintje spelen, dus die had ik voor ik halsoverkop van boord af ging opgesloten in het bovenbed. Alleen het jochie van 2 liep over de vloer te denderen. Bij de beheerder van de 
museum steiger gevraagd waar ik het bootje zolang neer kon leggen, of ik zijn marifoon even kon gebruiken om een afspraak met Janarie te maken over waar ik weer aan boord zou komen, en of ik een paar schoenen van hem mocht lenen. Toen heeft hij mij ook nog met zijn vlet naar het bunkerschip gebracht om daar weer bij Janarie aan boord te stappen. Dat was me het uitstapje wel hoor. Om 16:00 uur dan eindelijk de Leuvehaven in en op de museum steiger gaan liggen. De side skirts die Janarie geprobeerd had te repareren waren weer stuk gegaan, dus is er weer iemand van B & M geweest om de boel te maken. Na een uurtje was hij klaar. Hij heeft precies hetzelfde gedaan als Janarie, dus nu maar hopen dat het weer even blijft zitten.
Op donderdag ga ik een dagje weg, met de kinderen naar consultatie bureau, tja het gewone leven gaat ook gewoon door. Omdat Janarie niet alleen wil varen gaat Ferdinand onze zwager gezellig met hem mee. Hij heeft genoten. Onderweg stopten politie auto’s en bus chauffeurs om foto’s te nemen. Ook nog een fast ferry die helemaal afstopte om foto’s te nemen. Zelf een helikopter deed twee rondjes boven het schip. Ondanks het weer is iedereen blij en verrast als ze deze immens grote Bavaria Formule 1 auto zien varen. De tijd vliegt voorbij als je het naar je zin hebt en het is zo weer 4 uur, tijd om de Leuvehaven weer in te duiken voor de spertijd van de brug. De reparaties die gisteren zijn gedaan aan de side skirts zijn alweer kapot. Niets is bestand tegen de kracht van het water.
Vrijdag gebeurd er niets bijzonders, gewoon wat rondjes gevaren door de havens van Rotterdam. We houden er om half 4 al mee op, want de uithouders moeten gerepareerd worden. Janarie fietst naar de Gamma en haalt hele lange schroeven. Hij is een uur bezig geweest de houten balken er weer op te schroeven.
Zaterdag om half 10 weer vertrokken uit de Leuvehaven, het is vandaag een stuk rustiger met schepen. We doen een rondje door de Waalhaven want daar liggen bekenden. Verder een stukje Hollandse IJssel op gevaren. Daarna aan de watersteiger wat water geladen. Om half 4 de Leuvehaven weer in. Alweer de uithouders/benders gerepareerd maar nu met slotbouten. ’s Avonds moeten we wel weer aan de bak, want we moeten de James Cook begeleiden naar de heyplaat, aan boord zijn gasten die naar een galadiner met veiling gaan.
Op zondag gaat het eigenlijke evenement dan echt van start, en de regen komt met bakken naar beneden. Wij hadden van de organisatie ook vip kaarten gekregen, maar toen we vroegen wie er dan met het schip/auto ging varen werd er schaapachtig gegrijnsd. We hebben de kaarten weggegeven aan vrienden die dat wel heel leuk vonden. Wij hebben tenminste niet één echte formule 1 auto gezien. We hebben alles van de televisie kunnen vernemen toen we ’s avonds weer vast lagen in de Leuvehaven. Morgen is het dan toch echt afgelopen, want dan wordt alles afgebroken. Alles verdwijnt in de container.
Wij vonden het een super leuke tijd, geweldige ervaring, wel heel veel repareren, controleren, stressen, bellen, maar als ze ons nog eens vragen voor zón stunt zeggen we geen nee.
Onder het tabblad KRANTEN, Magazine Binnenvaart en Jaarboek vindt u alles wat er over het formule 1 auto/schip geschreven is